Witte klaverrassen verschillen in persistentie door stolonen

Witte klaver is een natuurlijke stikstofbinder, maar blijft soms moeilijk aanwezig in het perceel. Binnen de PPS Ruwvoer, Bodem en Kringlooplandbouw wordt daarom gekeken naar de rol van bovengrondse uitlopers (de stolonen) bij de persistentie van witte klaver en naar verschillen tussen rassen van witte klaver.

Voor het onderzoek is in 2019 een proef gezaaid met verschillende rassen witte klaver in een mengsel met Engels raaigras. In 2020 en 2021 wordt de grasklaver opbrengst hiervan bepaald en wordt het klaveraandeel gevolgd. 

Nieuwe worteling

Bij het volgen van het klaveraandeel wordt ook gekeken naar stolonen. Dat zijn de bovengrondse uitlopers die leiden tot nieuwe worteling van de klaverplant op een andere positie. De oorspronkelijke worteling sterft af, wat inhoudt dat zonder stolonen en nieuwe worteling het aandeel witte klaver in het perceel afneemt. 

Afsterving tijdens kou

Uit het onderzoek is tot nu toe gebleken dat in het groeiseizoen van 2020 veel stolonen werden gevormd en dat deze in januari 2021 nog aanwezig waren. Gedurende de koude periode in februari stierven veel stolonen af, maar er waren grote verschillen tussen de rassen. 

Stolonen als opbrengstvoorspeller

De rest van het jaar wordt gekeken of de klaverrassen die veel stolonen over hebben gehouden ook de rassen zijn die beter aanwezig blijven in de grasmat. Komend jaar wordt er ook nog gekeken naar de stolonen, om zo uit te kunnen maken of de hoeveelheid stolonen voorspellend kan zijn voor het aandeel klaver en de grasklaveropbrengst. Daarnaast wordt er in de proef gekeken hoe goed de verschillende rassen herstellen na elke snede.