Topkwaliteit gras pleit voor comeback van de torensilo

Torensilo’s lijken in het buitenland bezig met een voorzichtige opmars.

Belangrijke redenen voor de opmars van de opslagmethode voor gras en mais zijn dat ze arbeid besparen bij het voeren, de kwaliteit hoog blijft en ze erg goed passen bij een automatisch voersysteem.

Nog 25 boeren werken met torensilo’s

In Nederland zijn er naar schatting nog 25 boeren die werken met een torensilo. In de jaren zeventig schoten de torensilo’s als paddenstoelen omhoog, met name in provincies met grote bedrijven en veel ruimte. Melkveehouders roemden de voerkwaliteit en de lage inkuilverliezen. Ook het gemakkelijk inkuilen van kleine hoeveelheden werd als positief ervaren.

Arbeidsbesparing bij uitkuilen

De interesse daalde in de jaren tachtig door de hogere investeringskosten en het minder flexibel kunnen voeren van een bepaalde snede. Het beste voer van de eerste snede zit immers onderin de silo. De opmars van automatisch voeren geeft weer nieuwe kansen voor de torensilo. Ze leveren extra arbeidsbesparing op bij het uitkuilen en bovendien stellen overheden steeds meer eisen aan waterafvoer en opvang van perssappen bij sleufsilo’s. Ook vragen torensilo’s weinig ruimte op het bouwblok.

Hoge aanschafprijs

Toch is het maar de vraag of het voldoende argumenten zijn voor een echte comeback van torensilo’s. Daarvoor lijken de beperkte capaciteit bij het inkuilen en de hoge kosten van 125 euro per kubieke meter te veel een sta-in-de-weg.

In VeeteeltGRAS, dat als bijlage mee is gestuurd met het maartnummer van Veeteelt, staat een uitgebreid achtergrondverhaal over torensilo’s. Daarbij komen ook tevreden gebruikers aan het woord.