Diploïd Engels raaigras heeft meer draagkracht dan tetraploïd

Een zode met diploïd Engels raaigras heeft meer draagkracht dan een zode met tetraploïd Engels raaigras.

Dit werd vastgesteld in onderzoek van Wageningen Plant Research

Vallend gewicht meet insporing

In de proef werd de draagkracht op twee verschillende manieren bepaald. Bij de ene methode werd met een zogenaamde penetrometer de druk bepaald die nodig is om een pen met een kegelvormig uiteinde door de bovenlaag te drukken. Bij de andere methode werd gemeten hoe ver een vallend gewicht in de bodem zakte. Dit is een maat voor de insporing van de zode.

Overeenkomstig praktijkervaring

Uit de resultaten van beide meetmethoden komt naar voren dat de draagkracht van diploïd Engels raaigras hoger is dan van tetraploïd. Dit komt ook overeen met ervaringen uit de praktijk. In de proefveldjes met diploïde rassen was gemiddeld een druk van bijna 1200 kiloPascal (kPa) nodig om met de penetrometer door de zode te prikken. In de proefveldjes met tetraploïde rassen ging dat met een druk van ongeveer 1100 kilo kPa gemakkelijker. De valproef liet eenzelfde beeld zien. Bij de diploïde rassen zorgde een vallend gewicht voor een insporing van ongeveer 1,45 centimeter. Bij de tetraploïde rassen was dat bijna 1,6 centimeter.

Zodedichtheid gelijk

De verschillen in draagkracht werden niet veroorzaakt door verschillen in zodedichtheid. Deze was niet significant verschillend tussen diploïde en tetraploïde rassen. Ook waren er geen verschillen in vochtpercentage tussen de proefveldjes. De onderzoekers opperen dat de verschillen in draagkracht veroorzaakt worden door verschillen in beworteling of structuur van het gras.