Wie gaat de wereld voeden?

Er zijn veel mensen die zich afvragen of we de wereld kunnen voeden als in het jaar 2050 de wereldbevolking met 2,5 miljard mensen is doorgegroeid naar 10 miljard.

Die twijfel is niet nieuw: in 1968 schreef de Amerikaanse hoogleraar Paul Ehrlich in zijn boek ‘The Population Bomb’ dat er eind twintigste eeuw een massale hongersnood zou zijn. Zijn boek was voor China de aanleiding om ertoe over te gaan dat ouders nog maar één kind mochten krijgen, de zogenoemde eenkindpolitiek.

Honger en armoede enorm afgenomen

Ehrlich kreeg geen gelijk, hij had de gevolgen van de groene revolutie, het verhogen van de opbrengst per hectare, onderschat. In de vijftig jaar dat ik op aarde ben, is de wereldbevolking meer dan verdubbeld en toch zijn honger en armoede enorm afgenomen. Honger komt eigenlijk alleen nog voor in conflictgebieden. De grote groei vindt nu alleen nog in Afrika plaats, waar de bevolking de komende dertig jaar nog zal verdubbelen. Maar ook daar zal de groei afnemen door economische ontwikkeling en scholing.

Druk op milieu groter

Het lijkt er daarom sterk op dat het voeden van al die mensen wel gaat lukken, maar dat door de stijgende welvaart de druk per inwoner op het milieu wel groter wordt. In de landen waar de welvaart toeneemt, stijgt de consumptie van dierlijke eiwitten.

De verwachting is dat het westerse consumptiepatroon er in 2050 anders uitziet en dat er minder vlees gegeten wordt. Misschien dat we dan deels die veelbelovende omslag naar het eten van insecten hebben gemaakt en dat de echte liefhebbers kunnen kiezen voor kweekvlees.

Omzetten laagwaardige biomassa

Maar waar staan wij dan als rundveehouders? De voederconversie van varken en kip is veel gunstiger dan van het rund. Bovendien staan runderen met het opboeren van methaan 1-0 achter in relatie tot varkens en kippen. Toch is er hoop. Met het omzetten van laagwaardige biomassa waar de mens niets mee kan, tot hoogwaardige dierlijke eiwitten hebben we een belangrijke troef in handen. Er zijn niet zo snel alternatieven die dit ook kunnen.

Het mag misschien nu regelmatig voelen alsof we alleen maar wind tegen hebben als het gaat over voedselproductie, klimaat en uitstoot; toch weet ik zeker dat we met een grondgebonden, diervriendelijke en duurzame melkveehouderij ook straks een prachtige bijdrage leveren aan het voeden van de wereld.