Rietsigaar uit eigen doos

We houden het niet lang meer vol in het land met de grootste veedichtheid van Europa: het mes gaat in de veestapel. Deze maatregel was heel bewust nog niet in het regeerakkoord opgenomen. Maar als je optelt wat er na de coalitievorming nog aan publicaties is bijgekomen, dan is dat niet mis.

Zo adviseerde de Raad voor de leefomgeving om zo snel mogelijk te beginnen met het afbouwen van de veestapel. Daarnaast moet van de Raad van State de stikstofuitstoot omlaag en daarom kwam er een einde aan de PAS-regeling. De Algemene Rekenkamer rapporteert bovendien dat zowel de uitstoot van ammoniak alsook de stikstof en het fosfaat bijna elk jaar boven de Europese norm zitten. Ook het klimaatakkoord heeft grote gevolgen en heeft met de Urgenda-uitspraak een stok achter de deur. Als laatste zegt nu ook het Openbaar Ministerie dat de veestapel kleiner moet.

CO₂ en de methaanuitstoot

Sinds kort mag ik meedenken in het Innovatieprogramma Veen in een agrarische werkgroep. We volgen een aantal proeven waarbij geprobeerd wordt om de bodemdaling te beperken via infiltratie van het veen met behulp van drukdrains. Het lijkt veelbelovend, maar wat betreft de boeikasgasemissie is het wel een beetje kiezen uit twee kwaden. Want hoe droger het veen, des te meer CO₂-uitstoot er ontstaat, terwijl bij meer vernatting van het veen er meer van het 25 keer schadelijker methaan vrijkomt. Daarom wordt er op de proeflocatie nu ook de daadwerkelijke uitstoot van CO₂ en de methaanuitstoot gemeten.

Voordelen van inkrimping

Voor de overheid lijkt de inzet voor het verminderen van het aantal dieren de kortste klap naar succes, zeker omdat ook de maatschappij kritisch is over de omvang van de nationale veestapel. Maar ieder nadeel heeft bij inkrimping dan weer zo z’n voordeel. Immers, het probleem van vertrapping van de nattere weide lost zich vanzelf op wanneer we minder dieren mogen houden. Ook het ruwvoeroverschot door minder vee zal niet stijgen, omdat door al die verhogingen van het waterpeil de graslandproductie lager uitvalt.

Blijft er wel een klein probleempje over: waar komt straks ons voedsel vandaan? En is dat nog wel betaalbaar of duurzaam geproduceerd als we dat moeten importeren? Het lijkt daarom allemaal mooi, het telen van lisdodde in onze veenpolders en het vee verbannen naar andere landen, maar het kon wel eens een dure rietsigaar uit eigen doos gaan worden.