maandag, 23 november, 2015 Hoe ver mag je gaan bij het in leven houden van een dier? Die vraag kwam afgelopen zomer bij me op toen ik in Duitsland het bedrijf van productietopper Roma bezocht. Cashdochter Roma had op dat moment bijna 197.000 kilogram melk geproduceerd. Haar eigenaren wilden natuurlijk graag dat ze de 200.000 kilogram zou halen, een heel bijzondere mijlpaal. Maar de gezondheid van Roma liet te wensen over. Door een blessure liep ze heel moeilijk. En ik weet zeker dat een gemiddelde koe met een dergelijke blessure al afgevoerd zou zijn. Het staat buiten kijf dat Roma liefdevol verzorgd werd door haar eigenaren, maar was haar welzijn gebaat bij dit leven? Overigens hebben haar eigenaren Roma recent laten inslapen. Een nieuwe blessure werd haar fataal, haar uiteindelijke productie: 198.744 kg. Levensduur en economieIn de melkveehouderij is levensduur de laatste jaren een hot topic. In het duurzaamheidsdenken is een koe die langer mee gaat gewenst. Hier kun je je ook afvragen: hoe ver wil je gaan? Of zelfs hoe ver moet je gaan? Is het bijvoorbeeld gewenst om een koe die na vier keer insemineren niet drachtig is, af te voeren, terwijl ze verder gezond is? Wil je als veehouder vaker insemineren? Of zegt de maatschappij wellicht: zo ver moet je gaan. Hier begeef je je inmiddels in het spanningsveld tussen welzijn en economie. Een melkveehouderij is natuurlijk geen dierentehuis, maar een bedrijf. De melkveehouder moet wel zijn boterham verdienen met zijn melkvee. Burger is afnemerVeel vragen en de antwoorden zijn niet eenvoudig te geven. Het is mij wel duidelijk dat dierenliefde en dierenleed dicht bij elkaar kunnen liggen. En soms wordt het onderscheid tussen die twee zelfs bepaald door het gezichtspunt van de waarnemer. Steeds vaker is die waarnemer een burger. En dat is een gezichtspunt waar je als melkveehouder wel rekening mee moet houden, want die burger is uiteindelijk wel de afnemer van je eindproduct.
2 reacties
|
Langer leven: dierenliefde of dierenleed?
Hoe ver mag je gaan bij het in leven houden van een dier? Die vraag kwam afgelopen zomer bij me op toen ik in Duitsland het bedrijf van productietopper Roma bezocht. Cashdochter Roma had op dat moment bijna 197.000 kilogram melk geproduceerd. Haar eigenaren wilden natuurlijk graag dat ze de 200.000 kilogram zou halen, een heel bijzondere mijlpaal.
Maar de gezondheid van Roma liet te wensen over. Door een blessure liep ze heel moeilijk. En ik weet zeker dat een gemiddelde koe met een dergelijke blessure al afgevoerd zou zijn. Het staat buiten kijf dat Roma liefdevol verzorgd werd door haar eigenaren, maar was haar welzijn gebaat bij dit leven? Overigens hebben haar eigenaren Roma recent laten inslapen. Een nieuwe blessure werd haar fataal, haar uiteindelijke productie: 198.744 kg.
Levensduur en economie
In de melkveehouderij is levensduur de laatste jaren een hot topic. In het duurzaamheidsdenken is een koe die langer mee gaat gewenst. Hier kun je je ook afvragen: hoe ver wil je gaan? Of zelfs hoe ver moet je gaan? Is het bijvoorbeeld gewenst om een koe die na vier keer insemineren niet drachtig is, af te voeren, terwijl ze verder gezond is? Wil je als veehouder vaker insemineren? Of zegt de maatschappij wellicht: zo ver moet je gaan. Hier begeef je je inmiddels in het spanningsveld tussen welzijn en economie. Een melkveehouderij is natuurlijk geen dierentehuis, maar een bedrijf. De melkveehouder moet wel zijn boterham verdienen met zijn melkvee.
Burger is afnemer
Veel vragen en de antwoorden zijn niet eenvoudig te geven. Het is mij wel duidelijk dat dierenliefde en dierenleed dicht bij elkaar kunnen liggen. En soms wordt het onderscheid tussen die twee zelfs bepaald door het gezichtspunt van de waarnemer. Steeds vaker is die waarnemer een burger. En dat is een gezichtspunt waar je als melkveehouder wel rekening mee moet houden, want die burger is uiteindelijk wel de afnemer van je eindproduct.
Reacties
Een zeer terechte bijdrage in
Dit onderwerp kent veel
REAGEER