|
maandag, 12 maart, 2018 Vorige zomer kwam ik op de weide waar mijn far-off droge koeien lopen. Die weide ligt een dorp verder en is vanaf de weg bereikbaar via een dreefje dat toebehoort aan de weide. Toen ik toekwam, was de dreef afgezet met schrikdraad en er liepen twee paarden te grazen. Wat is dat nu weer, dacht ik. Gelukkig kwam de verzorger van de paarden net aanhollen. Hij deed me de uitleg. De eigenaren van de paarden hadden de diertjes gered van de slacht, zaten een beetje krap in weides en hadden daarom bedacht om mijn dreef om te toveren in een paardenweide. Behalve de extra hindernis om op mijn weide te geraken, had ik nog wel een paar bezwaren. Als de overheid een controle uitvoert, zou ik met die paarden extra mest toegewezen krijgen, want ze liepen in principe wel op mijn terrein. Landbouwgrond publiek goedOok heb ik met de buurman een overeenkomst om elektriciteit te mogen gebruiken voor mijn schrikdraad. Deze paardenman had zelf besloten om zijn omheining vast te haken aan de mijne en op die manier mee gebruik te maken van die elektriciteit. Het ergste van al vind ik dat er mij op voorhand niets is gevraagd. Landbouwgrond lijkt soms publiek goed. Daar heb ik wel meer voorbeelden van: ongevraagd parkeren, een landingsplaats voor luchtballonnen, de hondenuitlaat… Dier onderhouden is serieuze kostenpostOoit had ik een droom: dat ik al mijn lieve pensioenkoeien ergens zou kunnen onderbrengen, zodat ze hun laatste levensjaren rustig zouden kunnen grazen zonder ‘melkverplichting’. Maar helaas, zo werkt de economie op mijn bedrijf niet. Een dier onderhouden is een serieuze kostenpost. Daar moeten inkomsten tegenover staan. Ik had de paardenverzorger toegestaan om zijn dieren er een tijdje te laten grazen, maar dat hij wel moest uitkijken naar een ander terrein. Evenwel was het dreefje snel afgegraasd, moest er hooi aangekocht worden… Vanaf dat moment zagen de eigenaars in dat onderhoud van dieren niet zo eenvoudig is en zijn de twee paarden toch maar naar de slacht gegaan. En dat is nu precies mijn punt.
0 reacties
|
Als dierenliefde geld gaat kosten
 |
maandag, 12 maart, 2018
Vorige zomer kwam ik op de weide waar mijn far-off droge koeien lopen. Die weide ligt een dorp verder en is vanaf de weg bereikbaar via een dreefje dat toebehoort aan de weide.
Toen ik toekwam, was de dreef afgezet met schrikdraad en er liepen twee paarden te grazen. Wat is dat nu weer, dacht ik. Gelukkig kwam de verzorger van de paarden net aanhollen. Hij deed me de uitleg. De eigenaren van de paarden hadden de diertjes gered van de slacht, zaten een beetje krap in weides en hadden daarom bedacht om mijn dreef om te toveren in een paardenweide.
Behalve de extra hindernis om op mijn weide te geraken, had ik nog wel een paar bezwaren. Als de overheid een controle uitvoert, zou ik met die paarden extra mest toegewezen krijgen, want ze liepen in principe wel op mijn terrein.
Landbouwgrond publiek goed
Ook heb ik met de buurman een overeenkomst om elektriciteit te mogen gebruiken voor mijn schrikdraad. Deze paardenman had zelf besloten om zijn omheining vast te haken aan de mijne en op die manier mee gebruik te maken van die elektriciteit. Het ergste van al vind ik dat er mij op voorhand niets is gevraagd. Landbouwgrond lijkt soms publiek goed. Daar heb ik wel meer voorbeelden van: ongevraagd parkeren, een landingsplaats voor luchtballonnen, de hondenuitlaat…
Dier onderhouden is serieuze kostenpost
Ooit had ik een droom: dat ik al mijn lieve pensioenkoeien ergens zou kunnen onderbrengen, zodat ze hun laatste levensjaren rustig zouden kunnen grazen zonder ‘melkverplichting’. Maar helaas, zo werkt de economie op mijn bedrijf niet. Een dier onderhouden is een serieuze kostenpost. Daar moeten inkomsten tegenover staan.
Ik had de paardenverzorger toegestaan om zijn dieren er een tijdje te laten grazen, maar dat hij wel moest uitkijken naar een ander terrein. Evenwel was het dreefje snel afgegraasd, moest er hooi aangekocht worden… Vanaf dat moment zagen de eigenaars in dat onderhoud van dieren niet zo eenvoudig is en zijn de twee paarden toch maar naar de slacht gegaan. En dat is nu precies mijn punt.
0 reacties
REAGEER