Draadloos afrasteren ook bruikbaar voor natuurbeheer
Een systeem van draadloos afrasteren is een goed hulpmiddel om delen van percelen af te sluiten voor beweiding, zonder dat een draad gezet hoeft te worden. Voor het beschermen van weidevogelnesten werkt het systeem nog niet nauwkeurig genoeg.
Dit blijkt uit onderzoek van het Louis Bolk Instituut en Wageningen Livestock Research dat werd uitgevoerd op onderzoeksbedrijf Dairy Campus.
Pieptonen en vibraties
De basis voor draadloos weiden is een transponder die met een band op de nek van de koe rust. Deze transponder is uitgerust met een gps. Daarnaast kan de transponder pieptonen en vibraties overbrengen. Via een app op de telefoon kan de veehouder denkbeeldige draadjes zetten om een perceel af te bakenen. Als de koeien in het weiland over het virtuele draadje gaan, krijgen ze een zachte pieptoon te horen. Deze pieptoon wordt luider naarmate het dier langer over de virtuele afrastering komt. Als de koe doorloopt krijgt ze uiteindelijk een lichte schok.
Kwetsbare natuur beschermen zonder draad
Veehouders kunnen draadloos weiden gebruiken om kwetsbare natuur te beschermen. Dit kan door delen van een perceel af te schermen voor beweiding, bijvoorbeeld natte gebieden zoals greppels of weidevogelnesten. Doordat de gps-grens niet op de centimeter nauwkeurig is vastgelegd, ontstaat een geleidelijke overgang tussen intensief begraasd weiland en niet-begraasd gebied.
Koeien vertoonden geen stresssignalen
Koeien bleken snel te wennen aan het systeem van draadloos weiden en de signalen goed te begrijpen. In 99 procent van de gevallen reageerden de koeien op het geluidssignaal en voorkwamen ze daarmee een schok. De onderzoekers vonden geen significant negatieve effecten van draadloos weiden op het welzijn van de koeien. De dieren pasten zich snel aan en vertoonden geen stresssignalen.
Nog te onnauwkeurig voor nestbescherming
Om weidevogelnesten effectief te beschermen was een minimale uitsluitingszone met een diameter van 15 meter nodig. Kleinere zones bleken minder effectief door onnauwkeurigheid van het gps-systeem en foutgevoeligheid bij het intekenen van grenzen. Voor greppels was een minimale buffer van 8 meter aan weerszijden nodig om begrazing te voorkomen. Ook tussen uitsluitingszones moet minimaal 15 meter zitten, omdat het anders bij de dieren leidt tot verwarring. Dit maakt het systeem volgens de onderzoekers nog niet geschikt voor veehouders met smalle percelen of veel nesten.
Het volledige rapport van het onderzoek naar de toepassing van draadloos weiden voor natuurbeheer is te downloaden van de website van het Louis Bolk Instituut.
