dinsdag, 21 juli, 2020 Als extreme weersfenomenen een zwaar negatieve invloed hebben op de oogsten, dan konden we in Vlaanderen een beroep doen op het Rampenfonds van de overheid. Evenwel is de snelheid waarmee deze weersfenomenen zich opvolgen zo groot, dat de overheid deze gelden niet kon blijven voorzien. We hadden eerst een veel te nat jaar, daarna zeer droge jaren. Het is altijd wel wat waardoor de oogsten grotendeels mislukten. Verzekering voor het weerIn samenspraak met de landbouworganisaties is er dan een initiatief opgezet om de risico’s door de ‘privé’ te laten dragen, lees: de verzekeringsmaatschappijen. Zo kan je je als landbouwer nog steeds indekken tegen al te grote verliezen. Verantwoordelijkheid nemenMeer nog, ik vind dat het risico op mislukte oogsten in onze verkoopprijs ingebed moet zitten. Dat is ook ondernemerschap. Je draagt een zeker risico en in de prijs van elke liter die je verkoopt, zit dat risico ingesloten. Dat risico dat vaak extra verantwoordelijkheid, kosten (ruwvoeraankoop) en zorg teweegbrengt, moet worden gedragen in onze opbrengsten. Een eerste minister heeft ook maar 24 uren in een dag, kan dus ook niet tien keer meer werken dan een arbeider, maar zijn loon is wel tien keer hoger. Dat is omwille van de verantwoordelijkheid en zorg die hij meezeult. Vals gevoel van veiligheidWie is er zo gek dat hij zegt: ‘Geef mij maar extra zorg en verantwoordelijkheid en ik hoef daar geen cent meer voor te hebben?’ Zijn wij dat? De boeren? Het lijkt er wel op. Stommer nog: we gaan zelfs betalen aan verzekeringsmaatschappijen om ons een vals gevoel van veiligheid van opbrengsten te hebben.
0 reacties
|
Weersverzekering is valse veiligheid
Als extreme weersfenomenen een zwaar negatieve invloed hebben op de oogsten, dan konden we in Vlaanderen een beroep doen op het Rampenfonds van de overheid.
Evenwel is de snelheid waarmee deze weersfenomenen zich opvolgen zo groot, dat de overheid deze gelden niet kon blijven voorzien. We hadden eerst een veel te nat jaar, daarna zeer droge jaren. Het is altijd wel wat waardoor de oogsten grotendeels mislukten.
Verzekering voor het weer
In samenspraak met de landbouworganisaties is er dan een initiatief opgezet om de risico’s door de ‘privé’ te laten dragen, lees: de verzekeringsmaatschappijen. Zo kan je je als landbouwer nog steeds indekken tegen al te grote verliezen.
Een bedenking die ik daarbij heb, is dat deze verzekeringsmaatschappijen niks doen zonder winst te willen maken. Doorredenerend stel ik dan vast dat wij als sector sowieso altijd meer gaan betalen dan dat we gaan ‘verdienen’ aan het systeem. Daarom doe ik er alvast niet aan mee.
Verantwoordelijkheid nemen
Meer nog, ik vind dat het risico op mislukte oogsten in onze verkoopprijs ingebed moet zitten. Dat is ook ondernemerschap. Je draagt een zeker risico en in de prijs van elke liter die je verkoopt, zit dat risico ingesloten. Dat risico dat vaak extra verantwoordelijkheid, kosten (ruwvoeraankoop) en zorg teweegbrengt, moet worden gedragen in onze opbrengsten. Een eerste minister heeft ook maar 24 uren in een dag, kan dus ook niet tien keer meer werken dan een arbeider, maar zijn loon is wel tien keer hoger. Dat is omwille van de verantwoordelijkheid en zorg die hij meezeult.
Vals gevoel van veiligheid
Wie is er zo gek dat hij zegt: ‘Geef mij maar extra zorg en verantwoordelijkheid en ik hoef daar geen cent meer voor te hebben?’ Zijn wij dat? De boeren? Het lijkt er wel op. Stommer nog: we gaan zelfs betalen aan verzekeringsmaatschappijen om ons een vals gevoel van veiligheid van opbrengsten te hebben.
En ik weet dat we aan de opbrengstkant (melkprijs) soms weinig in de pap te brokken hebben, maar als we collectief al onze risico’s laten afdekken, kan de prijszetter nog nauwgezetter afmeten hoeveel hij ons moet betalen zodat wij net het hoofd boven water houden. Ik doe niet mee.
REAGEER