Rechtbank: schriftelijke onderbouwing eiwitmaatregel ontbreekt

Er is geen documentatie waarmee de onderbouwing van de eiwitmaatregel van het ministerie van LNV kan worden nagerekend.

Dat is de verrassende conclusie van een kort geding bij de rechtbank in Den Haag dat de stichtingen Agrifacts en Stikstofclaim hadden aangespannen.

Berekeningen in het hoofd, niet op papier

De beide stichtingen hadden het kort geding aangespannen omdat het ministerie van LNV bleef weigeren de volledige onderbouwing van de eiwitmaatregel vrij te geven. ‘Ondanks dat er vandaag geen uitspraak is geweest, is er wel veel voor melkveehoudend Nederland bekend geworden’, vertelt John Spithoven, voorzitter van de Stichting Stikstofclaim. ‘Omdat er geen cijfers beschikbaar zijn die de zogenoemde matrix in de eiwitmaatregel kunnen onderbouwen, hebben we onze eis tot openbaarheid van alle cijfers dan ook ingetrokken.’

In de matrix van de eiwitmaatregel staan de normen voor eiwit uit krachtvoer per verschillende grondsoort en productieklasse. ‘Via de rechtbank hebben we nu gehoord dat de matrix is gemaakt door 1 ambtenaar op basis van informatie van 300 KringloopWijzers. Die KringloopWijzers zijn verstrekt door Wageningen Universiteit, maar de berekeningen daarmee heeft de ambtenaar gemaakt. Maar die zitten blijkbaar in zijn hoofd, er is geen documentatie. En de ambtenaar is nu met vakantie.’

Welke KringloopWijzers zijn gebruikt

Spithoven geeft aan dat de stichting Stikstofclaim zich beraadt op wat ze nu gaat doen. ‘We volgden een tweesporenbeleid. Naast deze eis richting LNV hebben we ook in Brussel aan de bel getrokken en gemeld dat de voereiwitmaatregel niet rechtsgeldig is. Deze procedure loopt nog.’

De hoorzitting roept volgens Spithoven veel vragen op. ‘De rechtbank trad tijdens de hoorzitting op als een soort mediator, misschien zouden de sector en het ministerie er toch samen wel uit kunnen komen’, vertelt Spithoven. ‘Maar het bleek allemaal al snel een vreemde gang van zaken. Wat zijn dat voor KringloopWijzers, hadden die gegevens verstrekt mogen worden? Als de minister de melkveehouderij een staatsrantsoen oplegt, dan mogen we toch op zijn minst verwachten dat daar een degelijke onderbouwing voor is. Dat die nu mist is op zijn zachtst gezegd wel erg vreemd.’