woensdag, 19 augustus, 2020 Een dansje of oerkreet in de melkstal, op de voergang of op het land. Elke vreugde-uitspatting dat de eiwitlimiet op krachtvoer van tafel gaat, is heel erg goed voor te stellen en mag ook best even. Hoewel het zo gewenste nieuws de laatste dagen al gefaseerd naar buiten sijpelde, voelt de Kamerbrief met de definitieve toezegging nu als een echte verlossing. Want de ministeriële inbreuk op het management van de veehouder op de eigen voergang, voelde als een duidelijke stap te ver. Naast de bekende tegenargumenten als de invloed op diergezondheid en eiwitefficiëntie. Iedereen claimt de overwinningDe laatste dagen buitelden de belangenorganisaties al over elkaar heen om de op handen zijnde afschaffing ‘te claimen’. De ene had een uiterste oproep gedaan en de ander verwees naar nog recente onderhandelingen met de politiek. Begrijpelijk dat men wat eer wil oogsten, want er is de laatste tijd ook hard gewerkt om het ministerie op andere gedachten te brengen. Toch is het nu niet de tijd om een overwinning te claimen en ook niet om een overwinning te vieren. Want hoewel de maatregel van tafel is, het probleem van de te grote ammoniakuitstoot is niet weg. Geen zoektocht naar oorzaakOok diepgravend spitten waarom de minister de maatregel toch ter zijde schuift, lijkt niet de beste tijdsbesteding. Natuurlijk vormt de geopperde droogte nu voor de minister een welkom excuus om te stellen dat de maatregel ‘opeens’ weinig effectief lijkt. En uiteraard heeft het feit dat niemand binnen de gehele melkveesector de maatregel steunde de minister aan het denken gezet. Ze heeft uiteindelijk gelukkig eieren voor haar geld gekozen. De rest is verleden tijd… Nieuwe ‘eiwitlimieten’ voorkomenNee, de beste tijdsbesteding is nu om vooruit te kijken en als sector regie te nemen. Melkveehouders moeten niet de illusie hebben dat met het afschrijven van de voermaatregel voor 2020 de hele sector de komende jaren is vrijgesteld van enige vorm van ammoniakreductie. De minister heeft weliswaar nu de joker getrokken in de vorm van het versneld inboeken van de warme sanering varkenshouderij, maar de melkveehouderij ontspringt de dans niet. Doordat er tijd verloren gaat, moet er straks misschien wel een versnelde route worden afgelegd. Maar door als sector nu zelf de lijntjes uit te stippelen, zijn maatregelen als de eiwitlimiet in de toekomst te voorkomen. En dan is ook alle negatieve energie die het ageren tegen de voermaatregel heeft gekost, te besparen. Minister nú voedenHet ministerie en de minister zullen door de pijnlijke afloop van de voermaatregel hun lesje nu wel hebben geleerd toch? Zelf wat optuigen kan gezichtsverlies opleveren. Juist nu is dan ook hét moment om als sector regie te nemen en een werkbare en breed gedragen aanpak af te dwingen. Dus geen groot feest vieren, maar aan de slag!
1 reactie
|
Geen grote overwinning vieren, maar aan de slag
Een dansje of oerkreet in de melkstal, op de voergang of op het land. Elke vreugde-uitspatting dat de eiwitlimiet op krachtvoer van tafel gaat, is heel erg goed voor te stellen en mag ook best even.
Hoewel het zo gewenste nieuws de laatste dagen al gefaseerd naar buiten sijpelde, voelt de Kamerbrief met de definitieve toezegging nu als een echte verlossing. Want de ministeriële inbreuk op het management van de veehouder op de eigen voergang, voelde als een duidelijke stap te ver. Naast de bekende tegenargumenten als de invloed op diergezondheid en eiwitefficiëntie.
Iedereen claimt de overwinning
De laatste dagen buitelden de belangenorganisaties al over elkaar heen om de op handen zijnde afschaffing ‘te claimen’. De ene had een uiterste oproep gedaan en de ander verwees naar nog recente onderhandelingen met de politiek. Begrijpelijk dat men wat eer wil oogsten, want er is de laatste tijd ook hard gewerkt om het ministerie op andere gedachten te brengen. Toch is het nu niet de tijd om een overwinning te claimen en ook niet om een overwinning te vieren. Want hoewel de maatregel van tafel is, het probleem van de te grote ammoniakuitstoot is niet weg.
Geen zoektocht naar oorzaak
Ook diepgravend spitten waarom de minister de maatregel toch ter zijde schuift, lijkt niet de beste tijdsbesteding. Natuurlijk vormt de geopperde droogte nu voor de minister een welkom excuus om te stellen dat de maatregel ‘opeens’ weinig effectief lijkt. En uiteraard heeft het feit dat niemand binnen de gehele melkveesector de maatregel steunde de minister aan het denken gezet. Ze heeft uiteindelijk gelukkig eieren voor haar geld gekozen. De rest is verleden tijd…
Nieuwe ‘eiwitlimieten’ voorkomen
Nee, de beste tijdsbesteding is nu om vooruit te kijken en als sector regie te nemen. Melkveehouders moeten niet de illusie hebben dat met het afschrijven van de voermaatregel voor 2020 de hele sector de komende jaren is vrijgesteld van enige vorm van ammoniakreductie. De minister heeft weliswaar nu de joker getrokken in de vorm van het versneld inboeken van de warme sanering varkenshouderij, maar de melkveehouderij ontspringt de dans niet. Doordat er tijd verloren gaat, moet er straks misschien wel een versnelde route worden afgelegd. Maar door als sector nu zelf de lijntjes uit te stippelen, zijn maatregelen als de eiwitlimiet in de toekomst te voorkomen. En dan is ook alle negatieve energie die het ageren tegen de voermaatregel heeft gekost, te besparen.
Minister nú voeden
Het ministerie en de minister zullen door de pijnlijke afloop van de voermaatregel hun lesje nu wel hebben geleerd toch? Zelf wat optuigen kan gezichtsverlies opleveren. Juist nu is dan ook hét moment om als sector regie te nemen en een werkbare en breed gedragen aanpak af te dwingen. Dus geen groot feest vieren, maar aan de slag!
Reacties
Sorry, waar ben jij geweest
REAGEER