Wat als je niet mag bestaan?
maandag, 30 september, 2019

In de 25 jaar dat ik boer ben, heeft de veehouderij in de Gelderse Vallei een enorme transitie doorgemaakt.

Het aantal bedrijven met melkkoeien is ook bij ons aan de weg gehalveerd en vrijwel overal zijn de kleine stallen met vleesvarkens verdwenen. De blijvers hebben zich gespecialiseerd en dat heeft welvaart en werkgelegenheid gebracht bij boeren, toeleveranciers en verwerkers. Daarbij is de omgeving ook flink schoner geworden: de moderne stallen ruik je nauwelijks meer, de stikstofemissie is gehalveerd en de kwaliteit van het bovenste grondwater is door de strenge mestwetgeving sterk verbeterd en voldoet aan de nitraatrichtlijn.

Gezonde toekomst onder druk

En toch zitten we nu midden in de stikstofcrisis. De meloen van de fosfaatwetgeving hadden we als melkveehouderij net zo’n beetje doorgeslikt, er ligt een haalbaar klimaatakkoord en er is best belangstelling om te voldoen aan marktvraag naar kruidenrijk grasland, VLOG en weidegang. Dit zou een stevige basis moeten zijn voor een gezonde toekomst voor onze prachtige sector, maar die staat plotseling onder grote druk.

Stikstof in de vorm van mest of voer is, naast fosfaat, een onmisbare, circulaire, bouwsteen voor de productie van dierlijk en plantaardig eiwit. Eiwit bestaat immers voor 16 procent uit stikstof. In de publieke opinie is nu echter het beeld ontstaan dat stikstof, fosfaat en koolstof afvalstoffen zijn die we zoveel mogelijk uit onze omgeving moeten weren. Dit zijn echter de bouwstenen van het leven: elk grassprietje, sperzieboontje , mugje, dier of mens is opgebouwd uit deze elementen. Natuurlijk moeten we vermijdbare verliezen zien te voorkomen, maar nul emissie is een utopie. Als dit de norm wordt, dan is er blijkbaar geen plek meer voor veehouderij en ontneemt het mij de motivatie om te werken aan verdere verduurzaming: wat moet je doen als je niet mag bestaan?

Mensen zullen blijven eten

De wereld zal echt niet beter of schoner worden zonder Nederlands vee: mensen zullen toch blijven eten. Het uitplaatsen van de veehouderij verschaft onze samenleving slechts legitimatie om te blijven doen wat ze wil doen: groeien, reizen, bouwen en consumeren, net zo lang tot de volgende grens bereikt wordt. Een wrange conclusie, ik hoop van harte dat ik er helemaal naast zit.


3 reacties
Deel op Facebook

maandag, 30 september, 2019

In de 25 jaar dat ik boer ben, heeft de veehouderij in de Gelderse Vallei een enorme transitie doorgemaakt.

Het aantal bedrijven met melkkoeien is ook bij ons aan de weg gehalveerd en vrijwel overal zijn de kleine stallen met vleesvarkens verdwenen. De blijvers hebben zich gespecialiseerd en dat heeft welvaart en werkgelegenheid gebracht bij boeren, toeleveranciers en verwerkers. Daarbij is de omgeving ook flink schoner geworden: de moderne stallen ruik je nauwelijks meer, de stikstofemissie is gehalveerd en de kwaliteit van het bovenste grondwater is door de strenge mestwetgeving sterk verbeterd en voldoet aan de nitraatrichtlijn.

Gezonde toekomst onder druk

En toch zitten we nu midden in de stikstofcrisis. De meloen van de fosfaatwetgeving hadden we als melkveehouderij net zo’n beetje doorgeslikt, er ligt een haalbaar klimaatakkoord en er is best belangstelling om te voldoen aan marktvraag naar kruidenrijk grasland, VLOG en weidegang. Dit zou een stevige basis moeten zijn voor een gezonde toekomst voor onze prachtige sector, maar die staat plotseling onder grote druk.

Stikstof in de vorm van mest of voer is, naast fosfaat, een onmisbare, circulaire, bouwsteen voor de productie van dierlijk en plantaardig eiwit. Eiwit bestaat immers voor 16 procent uit stikstof. In de publieke opinie is nu echter het beeld ontstaan dat stikstof, fosfaat en koolstof afvalstoffen zijn die we zoveel mogelijk uit onze omgeving moeten weren. Dit zijn echter de bouwstenen van het leven: elk grassprietje, sperzieboontje , mugje, dier of mens is opgebouwd uit deze elementen. Natuurlijk moeten we vermijdbare verliezen zien te voorkomen, maar nul emissie is een utopie. Als dit de norm wordt, dan is er blijkbaar geen plek meer voor veehouderij en ontneemt het mij de motivatie om te werken aan verdere verduurzaming: wat moet je doen als je niet mag bestaan?

Mensen zullen blijven eten

De wereld zal echt niet beter of schoner worden zonder Nederlands vee: mensen zullen toch blijven eten. Het uitplaatsen van de veehouderij verschaft onze samenleving slechts legitimatie om te blijven doen wat ze wil doen: groeien, reizen, bouwen en consumeren, net zo lang tot de volgende grens bereikt wordt. Een wrange conclusie, ik hoop van harte dat ik er helemaal naast zit.

3 reacties
Deel op Facebook


Reacties

Als je het woord circulaire in de mond neemt moet je uitgaan van geen input van buiten het bedrijf van stikstof. Dus geen kunstmest of soja of ander eiwitrijk voer van buiten het bedrijf. Dat kan alleen als je van b.v. 100 koeien x 8000 L naar 60 x 6000 gaat als daar dan een melkprijs van ruim 50 cent tegenover staat kan dat goed. Je levert dan nog wel zo'n € 60.000 aan inkomsten in maar je kosten zijn ook veel lager. Je koopt immers geen kunstmest en duur eiwitrijk voer meer in, maar ook de veearts kosten zijn veel lager simpel omdat er minder koeien zijn die ook nog eens niet op hun tenen lopen maar ook de oogst en bemestingskosten zijn lager simpel omdat je minder hoeft te oogsten en bemesten. Daarnaast heb je het als boer ook nog eens veel rustiger je moet allen even wennen dat je niet meer voor het maximale maar voor het optimale gaat. en dan kan je roepen : ik heb al een stal voor 100 koeien maar dat maakt niet uit want de netto opbrengst kan nagenoeg het zelfde blijven dus je kan ook aan je financiële verplichtingen blijven voldoen op voorwaarde dat die melkprijs naar die ruim 50 cent gaat. daarnaast zijn er ook nog veel minder transportbewegingen nodig dus op dat punt is het milieu er ook nog bij gebaat. dus waar wachten we nog op: iedereen aan de circulaire landbouw. Iedereen blij met stikstofvrij ! ( mooie leus voor op het melkpak) Als de overheid morgen een verplichte minimale melkprijs van 50 cent af boerderij verordend als je geen stikstof van buiten het bedrijf gebruikt kan het allemaal snel geregeld worden. ( ik weet niet of minister Schouten dit ook leest? zou misschien niet verkeerd zijn.)

G J Van Vliet Daar heb je volkomen gelijk in daarom zijn wij gestopt met het geven van soja, gebruiken we veel minder kunstmest, maken we meer gebruik van structuur in ons rantsoen zodat eiwitten uit eigen gekweekt voedsel meer en beter opgenomen worden. Hierdoor dalen de waardes ureum en ammoniak in de melk en mest met het oog op de vet en eiwit gehalten die dik in orde zijn. Die mest wordt dan weer op het land gebruikt en samen met grondbewerking die beter is voor het bodemleven (spitfrezen in plaats van ploegen) gaan we voor veel lagere stikstof uitstoot. We doen ook aan Triple A beoordeling op onze koeien. hier worden de slechte(re) eigenschappen van de koe opgenoemd in een cijfercode. die cijfercodes worden dan bij stieren naar voor gebracht in goede eigenschappen. Stieren en koeien met overeenkomende codes worden bij elkaar gebruikt en zo kweken we onze dieren naar stevige, sterke een duurzame dieren. Hierdoor leven ze langer, kunnen ze goed eten, lopen ze veel minder kwetsuren op. productie mag dan iets lager zijn maar als die koe minder kwetsuren heeft, langer leeft en nog een constantere productielijn heeft over een langere periode dan word dit zeker weten gecompenseerd. We zijn nu al 2-3 jaar met Triple A codering bezig en een groot halfjaar met die circulaire landbouw wat nog niet geheel circulair is maar toch hier naartoe neigt. In die korte tijd zien we toch al sterke veranderingen zowel op uitstoot als op gezondheid van de koe. Het is dan wel al 2 jaar geleden maar wou toch nog mijn reactie hier achter laten. MVG

REAGEER

Veeteelt stelt het erg op prijs dat je wilt reageren op een bericht. Vul hieronder je volledige naam (voor- en achternaam) en je emailadres in. Je reactie wordt dan meteen geplaatst. Wil je niet elke keer je naam en emailadres invullen? Dan kun je je eenmalig registreren. Zo ontstaat een omgeving waarin iedereen op een respectvolle manier kan reageren in plaats van anoniem afreageren.
You must have Javascript enabled to use this form.